Verbouwen? Dat valt niet mee...

Na onze terugkomst van vakantie waren de plannen van het verbouwen wel redelijk concreet.
Wat in de eerste instantie een appeltje eitje leek, was in werkelijkheid toch iets meer dan een simpele verbouwing van een oud schooltje. Aangezien er 3 ruimtes/schoollokalen waren hebben we besloten om er 3 woningen van te maken en dat we deze zouden kunnen gaan verhuren als vakantiewoning. En daar begon het al... Alles gaat in drievoud! Drie badkamers, drie woonkamers, drie keukens en aan slaap gedeelten nog meer! Samen met Bela en Gyula hebben we een mooie tekening gemaakt van wat ons wel wat leek, of beter gezegd, wij hebben wat op papier gekrabbeld en Gyula heeft onze wensen goed uitgewerkt en er een bouwtekening van gemaakt. Over het isoleren hoefden we ons geen zorgen te maken. Met muren van ruim 80 cm dik was de isolatie wel aanwezig. De school is een echt Hongaars bouwwerk. De fundering bestaat uit ca. 30 cm hoge stenen en daarna "metsel"je de muren op met wayok, een soort leem wat daarna weer met cement gestuukt wordt.
Ja ja, echte metselaars hoor die Hongaren...:)

Na goed overleg met de aannemer en rekening houdend met de vrije dagen die wij nog hadden zijn we vol goede moed begin oktober richting Hongarije vertrokken om de aanvang van de bouw te zien, nieuwsgierig als we zijn..
Een grote vrachtwagen, welke amper door het hek van het pad kon had alle materialen zoals bv gipsplaten bij zich. De mannen van Gyula begonnen direct uit te laden en werkten zich even goed in het zweet. Van mij geen verkeerd woord over deze harde werkers...Nu zou je denken dat je dan direct alles op de plek leggen waar het hoort, maar...nee. Eerst alles in 1 ruimte en dan gezamenlijk alles ophalen.


In Hongarije heb je nog veel vakmensen. En vakmensen hebben hun eigen vak! Zo zal een schilder nooit iets timmeren en een timmerman nooit iets schilderen. Zo dan ook bij ons. Eerst komt de elektricien om een goede en veilige stroomkabel aan te leggen en dan kan de rest pas aan het werk. En terwijl de stroommannen bezig zijn, eten de anderen een broodje, slapen een beetje of kijken wat rond. Heel anders dan bij ons, tijd is ( gelukkig) nog niet zoveel geld in Hongarije... 

Kamperen zonder tent..

Na een korte afwezigheid in verband met studie en drukke werkzaamheden, hier weer een kleine update over onze avonturen  in Hongarije.

Na terugkomst van manlief, vol met verhalen over de Hongaren en hun gastvrijheid, werd het alweer bijna tijd om de vakantie zo zachtjes aan te gaan plannen. Normaal gesproken gaan we bepakt en bezakt met een bungalow tent op vakantie. Maar dit jaar is het anders! Wel een volgepakte auto met aanhanger gaan we op weg naar Hongarije, in de aanhanger de koelkast want die is zeker nodig daar. Een heel aantal luchtbedden mee, een aantal gewone matrassen, veel schoonmaak middelen en een goed humeur waren al dagen van te voren ingepakt  Toch wel bijzonder om te gaan kamperen zonder tent, scheelt wel heeel veeel werk :) ....

Na een rit van ruim 15 uur zijn we dan eindelijk aangekomen bij ons huis. Lichtelijk verwilderd was het wel want ook in Hongarije groeit het gras vrijelijk als er niks aan gedaan wordt. Eerst binnen alles maar eens een beetje schoonmaken/ongeveer stofvrij maken, dan de auto uitpakken en zo langzaamaan een beetje settelen. De temperaturen zijn heerlijk, heel anders dan we gewend waren. Genieten dus, vitamine D tanken!

Na een aantal dagen zo te hebben genoten werd het zo wel tijd voor wat `zakelijke`  dingen. Hoe gaan we de lokalen verdelen dat het een volwaardige woning wordt, of gebruiken we 2 lokalen voor 1 huis. Met behulp van een heel aantal latjes, oude wc en wastafel ziijn we aan de gang gegaan. Hoe groot moet een slaapkamer, heb je de badkamer wel groot genoeg, de woonkamer, is dat niet mooier voor het raam? Allemaal leuke discussie punten... en die was er dan ook geregeld ;)  Het viel dus niet altijd mee om op een lijn te zitten. Gelukkig boden de latjes toch wel een dergelijke uitkomst.

Maar goed, naast het organiseren was het ook wel een beetje vakantie en zoals echte vakantiegangers behoren te doen gingen ook wij de buurt eens even goed verkennen. Een dagje Bugac Puzsta, naar de paarden show, dat was echt een beleving. Met heerlijk weer de poesta verkennen en kennis maken met echte Hongaarse traditionele gewoontes. Bovendien waren de paarden shows erg spectaculair en snel. Ook een dag Boedapest stond op het lijstje. Met de trein naar de hoofdstad, dit was ook wel bijzonder. Nu moet ik zeggen dat het treinverkeer goed geregeld is in Hongarije en alles reed keurig op tijd. Het comfort was misschien wel wat minder, maar ook dat hoort er bij. Later kwamen we erachter dat  er ook intercity's reden met airco en makkelijke stoelen... Al met al wel weer wat geleerd. Boedapest was prachtig en we waren er dan ook al gauw uit dat we deze stad nog zeker een aantal keren zouden gaan bezoeken. Wat een pracht en een geweldige sfeer. Een grote stad met ruim 2 miljoen  inwoners dat bijna ´dorps`aandoet.. wie had dat nou gedacht.

Na ruim twee weken was het weer tijd om te gaan. De verbouwing kon beginnen en wij konden bijna niet wachten om weer  te gaan en te zien hoe het zich zou gaan ontwikkelen! Spannend spannend, wordt vervolgd!

Bijna vakantie

De Pinksteren zijn voorbij gevlogen en er is een boel werk verricht in en om onze school, Schoonpapa en manlief hebben flink de handen uit de mouwen gestoken en het resultaat mag er dan ook zijn. Al het afval wat nog niet was opgeruimd door de vorige eigenaar hebben ze bij elkaar gezet en de beste man gevraagd dit af te voeren. Dit viel nog niet mee want ons beste Hongaars strookt nog niet helemaal met zijn beste Hongaars...:)

Maar goed, het is gelukt en het erf ziet er alweer een stuk meer bewoonbaar uit. Dat is ook mooi want de zomer vakantie komt eraan en dan gaan we lekker kamperen....zonder tent dit jaar want we hebben een huis!

Pinksteren in Hongarije

Na ons bliksem bezoek in Hongarije om alle papieren voor elkaar te krijgen en zo de trotse eigenaren te worden van een authentieke school, was het tijd om alles eens op een rijtje te zetten. De euforie was iets gezakt en nu werd duidelijk wat er allemaal zou moeten gebeuren om de school weer mooi en bewoonbaar te krijgen. We waren nog steeds voor lof over het pand en het grondstuk en nou het een beetje groener begon te worden werd het nog mooier! Thuis maar eens een lijstje gemaakt met wat er allemaal eventueel gedaan zou moeten worden en wie wat zou moeten doen. De oude eigenaar zou zorg dragen voor het afvoeren van het afval wat er nog stond. En dat was nogal wat! Keurig verstopt achter het oude schuurtje zodat het met de verkoop niet zou opvallen( en dat was gelukt). Grote tonnen met olie of zo iets, jerrycans voor benzine, en ga zo maar door. Gooi maar naar buiten dan zijn wij er af, zo werd en wordt er volgens mij gedacht...

Maar goed, met de Pinksteren zijn manlief en schoonpapa in de auto gestapt voor een weekje Hongarije. Schoonpapa was wel nieuwsgierig wat er nou zou staan daar in dat Hongarije. En een paar extra handen om op te ruimen was ook geen overbodige luxe bleek achteraf. De mannen zijn heel hard aan het werk geweest om op te ruimen en een beetje orde te scheppen. De lokalen werden geveegd en gedweild, het schuurtje werd opgeruimd en er werd behoorlijk in de takkenbossen gesnoeid en het resultaat mocht er zijn. Het begon zowaar te lijken op een leefbaar stuk grond. Met op de achter grond de mooie wijnvelden met de druivenstokken die net in het groen waren, kleurrijke bermen boordevol met margrieten en klaprozen en heel vriendelijke mensen. De buren van het zandpad kwamen zo af en toe eens even  voorbij rijden en waren toch wel enigszins nieuwsgierig. :) Ons eigen paradijs was geboren...

Na een week waren de mannen weer thuis, vol met verhalen en met lichte jaloezie heb ik dit allemaal aangehoord, had ook wel graag meegewild :(  maar goed iemand moest op de winkel passen...  De plannen voor de verbouwing waren gemaakt, de afspraken met de aannemer stonden gepland en in de zomer zouden we alles definitief afspreken en dan zou de verbouwing beginnen in de maand september. Maar zover was het nog niet, eerst gingen we nog op vakantie, naar ons eigen vakantie huis! We voelden ons koning te rijk en apetrots en overgelukkig!! Wat een heerlijk gevoel!

Een huis... en wat nu?

Na nogal een hectische week, waarin we ook een studiebezoek brachten aan een aantal wijnboeren in de buurt van Barcelona, was het dan zover. We gingen weer naar Hongarije om de koopovereenkomst van de school te ondertekenen. Snel een vliegticket geboekt en ´s morgens al vroeg in de auto richting Keulen. Het vliegveld was super daar, we konden de auto makkelijk parkeren en gewapend met een grote koffer en een rugzak konden we inchecken. De vlucht duurde krap aan 2 uur, maar het duurde ons toch bijna te lang.... Bijna waren we weer bij ons huis wat zoveel indruk had gemaakt!

Op de vraag van onze Hongaarse makelaar waar hij een hotel voor ons kon boeken, reageerden mijn lief en ik gelijktijdig dat dat niet nodig was, we hadden immers een huis. In de koffer zaten 2 luchtbedden en slaapzakken en in de rugzak de rest van onze benodigdheden  Hier werd enigszins raar op gereageerd, slapen in een huis zonder bed? Bijzonder.... In de plaatselijke supermarkt een flesje bubbels gekocht want er moest toch wel getoast worden die avond.

In de middag ging Bela mee naar de advocaat voor de overdracht van het huis. In Hongarije regelt de advocaat zulke aangelegenheden in plaats van de notaris, welke dit in Nederland doet. De eigenaar van de woning was er ook en al snel was de koop beklonken, mede door de vertaling van Bela, want dat Hongaars... niet te volgen! De eigenaar beloofde dat hij de rommel nog zou wegruimen, daar moesten we ons maar geen zorgen over maken.... Toen kenden we nog niet zoveel Hongaren :)  en het toilet gebouwtje zou hij ook afvoeren.... De plannen klonken goed!

Tegen de avond keerden we terug bij ONS BEZIT! Wat waren we trots op ons huis en het stukkie grond waarop het lag. Snel de luchtbedden opgeblazen, de kamer schoongemaakt en ons geïnstalleerd  Morgen zouden we wel verder kijken. Nu was het tijd om te genieten van die enorme sterrenhemel die we in Nederland al jaren niet meer zien!....

Weer thuis

Na ons bliksem bezoek aan Hongarije, waren we weer op de terugreis richting Nederland. Vol van alle indrukken, huizen en mensen die we hadden leren kennen de afgelopen dagen. En vol van die taal, daar was echt helemaal niks van te maken. Het laatste huis wat we gezien hadden bleef maar op de achtergrond spoken en eigenlijk waren we er allebei wel over eens dat dit het perfecte huis was voor ons...

Thuis gekomen alles nogmaals doorgenomen en alle foto's bekeken van de huizen die we bezocht hadden. Tot onze verbazing hadden we van de school maar 4 foto's terwijl we van de andere huizen soms tientallen hadden. Dit was  het teken aan de wand, de school was gewoon voor ons bestemd!

Nadat de eerste euforie was weggetrokken was het tijd om alles eens goed op een rijtje te zetten. Met alleen ja zeggen tegen de makelaar ben je er natuurlijk niet. Er komt toch wat meer bij kijken dan alleen het afrekenen, je zult iemand moeten vinden die je wil  helpen met verbouwen, iemand die een oogje in het zeil wil houden en een betrouwbare advocaat, want de horror verhalen kwamen als paddenstoelen uit de grond, ook dat hoort erbij :)

Maar goed, na een weekje nadenken en alles goed te hebben overdacht hebben we de stap genomen en vanaf  15 mei 2004 waren  wij de trotse bezitters van een geweldig mooi huis in Hongarije!

Op Reis...3

..Na een niet zo'n geweldige nacht in een hotel in Cegléd, waar de bedden berekend waren op mensen van 1 meter 50, gingen vandaag met Bela, onze 3e makelaar, op weg richting Kiskunfélegyhaza en Bugac. Weer een heel ander gebied dan waar we de afgelopen 3 dagen rond hadden getrokken. Waar het gebied rond Lajosmisze wat armoedig aandeed, was het gebied rond Bugac veel rijker en aantrekkelijker. Ook hier hadden we weer een hele route en waren er ook weer mooie en minder mooie huizen bij. Veel van de huizen lagen of aan een vuilnisbelt, maar dat was niet erg want die gingen toch weg in 2005.... (ze zijn er nog steeds zijn we onlangs achter gekomen:) ) of midden in het tuinbouwgebied. Voor ons waren dat wel argumenten om niet op deze plek een huisje te hebben, vooral omdat we de woning in de toekomst zouden willen verhuren. Een vuilnisbelt is dan geen trekkertje....

Maar goed, na een 5-tal huizen te hebben bekeken werden we toch wel een beetje lankmoedig. Zou er dan echt geen enkel huis zijn wat ons zou aanstaan? Waren we dan toch te veeleisend?  We vonden het, en nog steeds, belangrijk dat de woning aan de doorgaande weg zou liggen, vlak bij een dorpje en niet aan een zandpad. Toen we dit bedacht hadden kenden we Hongarije nog niet zo goed. Er zijn héél véél zandpaden in dit land!

Bela had nog 1 woning voor ons, een oude school in het dorpje Orgóvany, 6 km van Bugac vandaag. De 6 km was ruim 12 maar de school lag perfect. Aan de doorgaande weg, vlakbij het dorpje en een mooi kavel. We reden het erf op en we waren op slag verliefd en verkocht. De school was in redelijke staat, de muren waren goed en het dak was recht en heel. Dat was toch wel voornaam. De bijgebouwen, waaronder een toilet groep was wel toe aan renovatie... of afbraak:) . De school was van binnen mooi, met originele houten beleg deuren en beleg op de kozijnen. Een prachtige houten vloer, kortom, in onze ogen geweldig! We waren al druk aan het inrichten en aan het plannen maken. We hadden ons droomhuis gevonden!!

 

 

Op reis....2

Op reis... 2

Het is 2e paasdag en vol goede moed vertrokken we richting Pecs. Een lange rit want Pecs ligt in het zuidwesten van Hongarije en wij waren in centraal Hongarije. Nu wordt dit gedeelte gescheiden door de rivier de Donau en die toentertijd maar 2 bruggen had, die je naar Transdanubie leidden. Ook het weer was bar en boos, veel regen en wind. Waar was dat mooie Hongaarse weer wat ze ons beloofd hadden? Maar goed, de auto was warm,droog en comfortabel en gewapend met een routebeschrijving van de makelaar waren we op weg, op weg naar een ander deel van Hongarije om daar ook enkele huizen te gaan bekijken.

Na een rit van ruim drie en half uur kwamen we aan in Pecs. Wat een prachtige stad, zelfs de regen kon dit niet verpesten. Na even zoeken kwamen we bij het hotel wat voor ons was gereserveerd. Hier hadden we een afspraak met een Hongaarse makelaar die ook goed Nederlands kon spreken. Dat was wel prettig want van het Hongaars was niet veel te maken. Met hem hebben we de huizen doorgenomen wat ons wat leek en een route bepaald. Er waren nogal wat woningen die we wilden zien dus het was de bedoeling dat we direct op pad gingen. De eerste woning lag net voorbij Pecs, een schattig huisje met een geweldig uitzicht. Alleen jammer dat de berg achter de woning bijna in het huisje zat.... ( en de regen deed hier geen goed..) Dus maar weer verder richting Kaposvar. Een prachtig gebied met mooie heuvels/bergen wat echt het idee gaf dat je in het buitenland zat. Zo hebben we een heel aantal huizen bekeken en van het ene huis waren we meer gecharmeerd dan van de andere. Wat ons erg opviel in deze regio was dat de kavels van de huizen erg smal waren en heel erg lang... Niet zo heel handig in onze ogen.

Vanuit Kaposvar zijn we verder gereden richting Cégled. Hier hadden we de laatste afspraak om nog een aantal huizen te gaan bekijken in de buurt van Bugác. We hoopten dat er wat moois tussen zou zitten, wat tot nu toe was het het eigenlijk net niet. We hadden nog een 6-tal huizen op het programma staan en we zouden ons weer aangenaam laten verrassen. Eerst maar eens eten, zo´n heerlijke Hongaarse Goulash ging er wel in na een dag met nattigheid en kou en dan maar op naar dag 3...

.

Op reis....1

Pasen 2004.

Na een hele drukke week met allerlei regel dingen was het dan zover.  De route was uitgestippeld, de tassen gepakt, telefoonnummers mee van een aantal makelaars en daar gingen we, op weg naar Hongarije. Na de vele enthousiaste verhalen van vrienden waren we ook wel erg nieuwsgierig geworden. Was het inderdaad net zo mooi als zij deden voorkomen? Waren de mensen echt zo gastvrij en vriendelijk? Allemaal dingen die we nog moesten ervaren.

Na een rit van ruim 1400 km kwamen we dan aan in Lajosmizse, hier hadden we afgesproken met de Nederlandse makelaar die ons de komende 2 dagen zou rondleiden. Na even te hebben gewacht op de parkeerplaats kwam er een Nederlandse auto aanrijden en was de makelaar aanwezig. Met hem hebben we een  heel aantal huizen bekeken in de regio Koscer en er stonden mooie huisjes bij.... ook wel veel niet mooie huizen :)

We waren, samen met een ander echtpaar, te gast bij de makelaar, zodat we de volgende dag vroeg konden vertrekken. En vroeg was het! De Hongaren zijn echte ochtendmensen en om 7 uur was het vertrek van een lange dag huisjes kijken. Omdat Pasen een grote feestdag is in Hongarije troffen we veel bewoners thuis aan en gaf ons een uniek kijkje in het Hongaarse leven en gastvrijheid. Overal werd ons van alles aangeboden. Een vreemde gewaarwording, in Nederland zal je zoiets niet snel overkomen en we waren best wel overdonderd door zoveel gastvrijheid en vriendelijkheid. ... Hongarije maakte een geweldige indruk. Dat kon nog wat beloven voor de andere twee dagen. Moe en voldaan en vol met indrukken gingen we vroeg naar bed want de volgende dag was de regio Pecs aan de beurt en dat was nog een behoorlijke rit die kant op........

Deze weblog gaat over Hongarije, onze huisjes en onze plannen voor de toekomst. In 2004 hebben we een oude school gekocht en deze hebben we op laten knappen en hebben hier 3 woningen in gemaakt. Over onze ervaringen met de Hongaarse werklieden, het verbouwen van een bouwval tot een prachtige school  en hoe we alles ervaren, graag willen we dit met meer mensen delen.

Genietend van een glas Hongaarse wijn, een stukje salami en al mijmerend gaan we terug naar de Pasen van 2004 toen we voor het eerst in Hongarije waren......